শহাপহু আৰু হাতী

এসময়ত,খৰাঙৰ বাবে শুকাই যোৱা এটা হ্ৰদৰ কাষত হাতীয়ে বাস কৰিছিল। হাতী জাকে পানী বিচাৰি ফুৰিছিল আৰু এটা নতুন হ্ৰদ বিচাৰি পাইছিল কিন্তু অনিচ্ছাকৃতভাৱে ওচৰত বাস কৰা শহাপহুবোৰৰ হাতীৰ গছকত মৃত্যু হৈছিল। শহাপহুবোৰে এই সমস্যাটো চতুৰতাৰে সমাধান কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল। এটা ডেকা শহায়ে চন্দ্ৰ দেৱতাৰ বাৰ্তাবাহক হোৱাৰ ভাও ধৰিছিল আৰু হাতী ৰজাক কৈছিল যে, দেৱতাই তেওঁলোকৰ ওপৰত খং কৰিছে। হাতী ৰজাই ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ ভয়ত অঞ্চলটো এৰি যাবলৈ সন্মত হৈছিল। হাতীবোৰক আঁতৰাই নিয়াৰ বাবে শহাপহুবোৰে তেওঁলোকৰ বুদ্ধি ব্যৱহাৰ কৰিছিল, আৰু তেওঁলোকে শান্তিৰে বাস কৰিছিল। কাহিনীটোৰ নৈতিকতা হ'ল চতুৰতাই শক্তিক অতিক্ৰম কৰিব পাৰে।