বামুণ আৰু শিয়াল

এবাৰ, এটা ধূৰ্ত শিয়ালে হাবিলৈ যোৱাৰ পথ পাহৰি যায়। তাৰ পিছত, তেওঁ এজন ব্ৰাহ্মণৰ ওচৰলৈ আহে আৰু তেওঁক পুৰস্কৃত কৰাৰ অজুহাতত হাবিলৈ যোৱাৰ পথ দেখুৱাবলৈ অনুৰোধ কৰে। নিৰ্বোধ ব্ৰাহ্মণজন সন্মত হয়। যেতিয়া শিয়ালটো হাবি পাবলৈ হয়, ব্ৰাহ্মণজনে তেওঁক পুৰষ্কাৰৰ বিষয়ে সুধিলে। শিয়াটোৱে হাবিৰ ভিতৰলৈ যাবলৈ পুৰষ্কাৰৰ বিষয়ে মিছা কৈছিল। কাহিনীটোৰ নৈতিকতা হʼল কেতিয়াও ধূৰ্ততাক বিশ্বাস কৰিব নালাগে।