स्वर्णहंसः

एकदा तडागे सुवर्णपक्षी सुन्दरः हंसःनिवसति स्म । तस्य तडागस्य समीपे एका दरिद्रा कन्याद्वयेन सह निवसति स्म । सः दरिद्रायाः दुःखं दृष्ट्वा तस्याः स्वर्णपक्षिणः दत्त्वा साहाय्यं कर्तुं चिन्तितवान् । अचिरेण एव सा महिला चिन्तारहितं जीवनं जीवितुं आरब्धा, परन्तु कालान्तरे सा लोभी भूत्वा हंसस्य सर्वाणि पंखानि प्राप्तुं हंसस्य वधं कर्तुं प्रयत्नं कृतवती । एतेन हंसः क्रुद्धः अभवत्, सः अवदत् यत् सः कदापि न आगमिष्यामि इति । यावत् सा स्त्री स्वस्य त्रुटिः अवगतवती तावत् विलम्बः जातः ।