सोंसो आनी हत्ती

एकदां दुकळाक लागून सुकून गेल्ल्या तळ्या लागसार हत्ती रावताले. हत्ती उदक सोदपाक लागले तेन्ना तांकां एक नवें तळें मेळ्ळें. पूण नकळटा, लागीं रावपी सोंशांक तांच्यांनी चिडून उडयले. सोंशांनी हो प्रस्न हुशारीन सोडोवपाचो थारायलें. एका तरणाट्या सोंशान चंद्र देवाचो दूत आशिल्ल्याचें नाटक करून हत्ती राजाक देवाक तांचो राग आयला अशें सांगलें. देवाच्या रागाक भियेवन हत्ती राजान त्या वाठारांतल्यान भायर सरून वचपाचें मान्य केलें. सोंशांनी आपली बुद्ध वापरून हत्तींक थंयच्यान भायर काडले आनी ते थंय शांतपणान रावपाक लागले. हुशारपण बळग्याचेर जैत मेळोवंक शकता हो हे काणयेचो बोध.